در انتظار مرگ انتقاد
این یاداشت مورخ دوشنبه ۲۴/تیر/۱۳۸۷ در هفته نامه جهان سینما منتشر شد
در انتظار مرگ انتقاد:در ماه اخیر در عرصه صدا وسیما شاهد بودیم که اتفاقاتی هولناک رخ داد . اولی تعطیل شدن پیا پی و بدون معطلی تک تک برنامه های انتقادی رادیو جوان بود برنامه هایی که بسیار موفق و پر مخاطب شده بودند و بدیهی است که بیش از این تاب تحمل آن را نداشتند . اتفاق دیگری که به فراخور محل وقوع بیشتر به چشم آمد تعطیلی برنامه مثلث شیشه ای بود که از هفته های پیش از وقوع ِتعطیلی، پیش بینی میشد . که البته از درست در آمدن پیش بینیمان اصلا خوشحال نیستیم.پس از اینها پخش برنامه چراغ خاموش با اجرای دوست بسیار خوب و فرهیخته ام امیر حسین مدرس ِعزیز بدون اعلام و اطلاع رسانی قبلی متوقف شد . تا این برنامه هم تاوان عبور از خط قرمز پر رنگ انتقاد در تلویزیون را بدهد . برنامه ی تازه ای که به راحتی جای خود را در میان مخاطب پیدا کرد و شکل تازه ای از برنامه چالشی را در میان گذاشت.خارج از همه اینها باید به برنامه ای که قرار بود کمال تبریزی به شکلی مستند با حضور رضا کیانیان در آن مقامات و شخصیت ها را به چالش بکشند نیز اشاره کنیم که طرح آن در صدا وسیما ناکام ماند.انتقاد یکی از وظایف اصلی و مهم رسانه است . اگر چه رسانه (شنیداری-تصویری) کشور ما کاملا دولتی ست اما همین رسانه هم وظیفه دارد علاوه بر برنامه های مختلف (تفسیری – تحلیلی) حتی در بخش های خبری هم واقعیت ها را بگوید ، گر چه این اتفاق خیلی نمی افتد. بالا بردن سطح انتقاد پذیری کار سختی نیست به شرط آنکه مسولین و اجتماع ما آن را به صورت مرتب و حتی بالاجبار تمرین کنند .
سیمای خاب آلود در بی برنامگی مفرط: تابستان است ، مدارس دانشگاه ها تعطیل شده و اوقات فراقت به وفور موجود . اما سیمای ما مثل همیشه غافلگیر شده است ، یادش بخیر چندین سال قبل تهران شهر داری داشت که دائم در حال غافلگیر شدن بود ، اگر باران می آمد،اگر باران نمی آمد، اگر برف می آمد ، اگر برف نمی آمد و... حالا حکایت تلویزیون ماست اگر تعطیلی باشد، اگر نباشد ، اگر مناسبتها باشند ، اگر نباشند ، به هر حال شبکه های مختلف ما دائم در حال غافلگیر شدن میباشند .حالا هم نوبت غافلگیری تابستانی است به جرات میتوان گفت هیچ شبکه ای برنامه ی مشخص و خاصی برای این ایام ندارد . سازمان بسیار عظیم صدا وسیما با آن همه خدم و حشم آیا وقعا به برنامه ریزی اهمیت نمی دهد ؟ یا خدای نکرده توانایی این مهم را ندارد .واضح آنکه تابستان فرصت بی نظیری است برای هر رسانه ای تا به شکلی تاثیر گذار نسبت به دستیابی اهداف اجتماعی فرهنگی و هنری خود اقدام کند ، اما گویی سیمای ما خواب رخوت آلود تابستانی را ترجیح میدهد .
سقوط از هر دو سوی بام:یادم می آید تاهمین دوسه سال پیش حجم عمده ای از برنامه های تلوزیونی را مجموعه های روتین شبانه تشکیل میدادند. گاهی در یک شب دو سه شبکه انواع برنامه های طنز را با چهره های محبوب به روی آنتن میبردند ، و این کار آنقدر ادامه یافت و آنقدر در آن زیاده روی شد که دیگر اینگونه برنامه ها نمک خود را از دست دادند و مخاطب آنقدر آثار متوسط دید که دیگر حوصله اش سر رفت .حالا همه چیز بر عکس شده ، دیگر شبکه ها حاظر نیستند به تولید آثار روتین تن بدهند ، در واقع تمام تجربیات آن سالها به همین سادگی دور ریخته شده است.چند سال پیا پی پیله کردن به تولید انواع( فیلم- مجموعه ها) و بعد کاملا فراموش کردن آن ، بعد رواج مجموعه های پلیسی ، بعد تله فیلم سازی ، بعد مجموعه هر شبی ساختن و رها کردن آن نشانه ی بارز فقدان برنامه ریزی دراز مدت در صدا و سیماست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر